Mama wat is het leven zonder jouw waard? Is het wel de
moeite waard? Alles kost juist zovéél moeite nu. Lachen of luisteren. Of dingen
doen die gedaan moeten worden, zoals werken. En soms misschien wel gewoon de
dag doorkomen.
Elke dag die voorbij gaat haat ik. Het is weer een dag
verder van jou weg. Zes weken geleden was je nog bij me. En ik bij jou. De
weken zonder jou, ze zijn niet hetzelfde. Nu denk ik nog in dagen. De tijd die
tussen ons in zit is in dagen te tellen. Ook al in weken. Straks zijn het
maanden en jaren. Het is zo verschrikkelijk. Ik wil die afstand niet, je moet
hier zijn. Dichtbij. Hoe houd ik je zo dicht mogelijk bij me? In gedachten, in
dromen, in liedjes die ik opzet, in gedichten die ik lees; het is allemaal bij
lange na niet genoeg. Zo anders dan het hoort te zijn. Je moet gewoon hier
zijn. Ik vind niet dat ik teveel vraag. Ik weet alleen niet aan wie ik het moet
vragen.
Is de dood de enige manier om echt bij je te zijn? Niet dat
het dan zeker is dat we dan samen zijn. En niet dat ik dood wil, echt niet. Ik
weet alleen niet wat ik met dit leven aanmoet, soms. Niets wil ik ermee.
Nergens zin in.
Mama je bent nu lang genoeg weggeweest. Wanneer kom je nou
terug?
Lieve muis,
BeantwoordenVerwijderenIk wou dat ik je mama voor je kon terugbrengen. Ik zou je ook willen laten zien dat het leven ooit weer de moeite waard wordt.
Je bent zo intriest nu ..
Maar denk eens .. zou je mama willen dat je je zo slecht voelt ? Zou ze willen dat jouw leven ophoudt nu ? Nee .. ze zou jouw pijn begrijpen maar zeggen "liefje, jij moet verder" .. en zo is het ook. En natuurlijk doet het pijn .. en duurt het een tijd vooraleer je je weer "redelijk" gaat voelen. Maar die tijd komt Muis .. als je de voorbije periode wat hebt verwerkt. Ik wens je alle sterkte hierbij en hoop dat je alle stukjes van jezelf weer kan terugvindt om terug te worden wie je was voor dit.
Veel liefs,
Ann (scorpio)