Vandaag zag ik een vrouw in de bus die crocs aan had. Weet
je nog, mama, dat jij rode had en dat je ze zo fantastisch vond. Je sleepte me
mee naar de winkel in de stad waar ze alleen maar crocs verkochten. En niets
anders. Van mij mocht je geen tweede paar kopen. Veel te lelijk. En het lukte
al helemaal niet om mij aan de crocs te
krijgen. “Maar ze zitten zo lekker!” zei je dan.
Vandaag zat ik dus in een bus die in de file stond en de
vrouw praatte tegen me. Over wat ze ging doen deze dag. Ik dacht ondertussen vooral dat ik
jouw rode crocs mooier vond dan de zwarte versie die zij droeg. Nooit gedacht dat ik die lelijke schoenen ooit zo zou missen.