Dag

Het is wel raar hoe je dagen die vroeger niet veel betekenden opeens als waardevol gaat zien. Moederdag. Voor mama was het vooral een dag die als mooie aanleiding gold om nieuwe parfum te krijgen. Ze droeg eigenlijk bijna nooit make-up. Geen rouge, geen lippenstift, geen poedertjes. Alleen soms een lijntje onder haar ogen. Ze hield zich niet veel bezig met dat soort typisch vrouwelijke dingen. Maar ze droeg altijd parfum. Lekkere en dure parfums vooral. Die ze dan kocht in de aanbieding en voor zichzelf inpakte als cadeau op Moederdag. Totdat wij oud genoeg waren om zelf de stad in te gaan en ze op basis van haar duidelijke wensen uitkozen. Al was er niet altijd van een keuze te spreken.

Nu is het Moederdag zonder een moeder. Noem je het dan gewoon Dag? Ik weet niet zo goed wat ik moet doen vandaag, terwijl het vroeger nooit een specialere dag was dan andere dagen. Kan me niet eens herinneren wat we vorig jaar deden.

De dag voor ze stierf was ik in Douglas om nieuwe parfum voor haar te kopen. De oude was op. Ik kocht Allure, van Chanel. Ze moest lekker kunnen ruiken tot het einde, vond ik. Bij het afrekenen gaf een mevrouw me een folder mee. Buiten keek ik wat er op stond. Aanbiedingen voor Moederdag. Ik wist toen wel al dat ik daar geen gebruik meer van zou maken. Toch balen dat haar laatste parfum niet in de aanbieding was. Als ik haar had verteld dat ik voor de Chanel die ik diezelfde avond bij haar opspoot de volle prijs had betaald, zou ze het zonde hebben gevonden. Maar er niet zo stiekem toch heel blij mee zijn geweest.