Mama, ik heb een baan. En een huis. In Amsterdam. En ik wil
naar je toe om te zien hoe blij het je maakt. En ik wil je bellen om het je te
vertellen. En ik wil dat ik dan een kaartje krijg een paar dagen later, waarop
staat hoe trots je bent, omdat je dat nooit kan zeggen maar wel kan
opschrijven. Ik wil mijn nieuwe bed met jou uitzoeken. Jij moet erbij zijn als
papa me helpt verhuizen. Ik wil dat je plannen maakt voor al die weekendjes
Amsterdam. We moeten samen gaan uiteten om het te vieren. Om alle goede dingen
van de afgelopen weken te vieren. Jij moet dan campari met ijs bestellen, want
dat doe je als er ook maar de minste aangelegenheid voor is. Ik zal het dan
proeven en nog steeds niet snappen dat je dat nou echt lekker vindt. En dat je
dan al je beste vriendinnen gaat bellen met goed nieuws, nog voor ik het aan
mijn eigen vrienden heb verteld.
Mama, ik wil blij zijn, maar hoe doe ik dat zonder jou?
lieve Muis,
BeantwoordenVerwijderenJouw stukjes, díe grijpen mij nou naar de keel. Ik verloor mijn vader toen ik 23 was en mijn man is nu terminaal ziek en jij schrijft zo treffend hoe het is om een ouder te gaan verliezen/hebben verloren als je nog heel jong bent. Wat jij schrijft is zó herkenbaar, ik lees er precies wat ik vroeger, en mijn kinderen nu doormaken.
dank je wel!